ដោយចាត់ទុកថាជាក្រុមហ៊ុនផលិតស្ករសដែលទទួលបានជោគជ័យបំផុតនៅប្រទេសកេនយ៉ាក្រុមហ៊ុនស្ករសម៉ាំមីគឺជាគ្រោះមហន្តរាយមួយដែលកំពុងកើតឡើង។ មនុស្សជាច្រើនបានចង្អុលបង្ហាញពីរបៀបដែលក្រុមហ៊ុនស្ករសម៉ាំមីជាបន្ទាយនៅក្នុងការបាក់បែកដែលជាឧស្សាហកម្មស្កររបស់ប្រទេសកេនយ៉ាដោយមិនដឹងថាវាគ្រាន់តែជាបញ្ហាពេលវេលាប៉ុណ្ណោះ។ ដូចបុរសមានប្រាជ្ញាចំណាស់បាននិយាយថា“ Ukiona cha mwenzako cha nyolewa, tia chako maji” ។ សុភាសិតមានន័យថាប្រសិនបើអ្នកឃើញក្បាលអ្នកជិតខាងរបស់អ្នកកោរសក់នោះក្បាលរបស់អ្នកនឹងឆាប់ដូចគ្នានឹងអ្នកគួរតែសើមក្បាលឱ្យកោរសក់រលោងបើមិនដូច្នេះទេអ្នកនឹងត្រូវកោរពុកមាត់ស្ងួត។
ប៉ុន្តែតើឧស្សាហកម្មស្ករសរបស់កេនយ៉ាផ្តល់ផលអាក្រក់អ្វីខ្លះ? ឧស្សាហកម្មស្ករកេនយ៉ាស្ថិតនៅក្រោមការឡោមព័ទ្ធផ្លូវច្បាប់។ បញ្ហាកេនយ៉ាធម្មតានៃការបង្កើតច្បាប់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាគឺមានភស្តុតាងនៅទីនេះ។ រោងចក្រស្ករសជាច្រើនរបស់ប្រទេសកេនយ៉ាត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋាភិបាល ហើយបានធ្លាក់ចុះបន្តិចម្តងៗក្រោមការគ្រប់គ្រងមិនត្រឹមត្រូវ និងអំពើពុករលួយ។ ការតែងតាំងក្រុមអ្នកនយោបាយ និងការគ្រប់គ្រងកុលសម្ព័ន្ធទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនបែបនេះមានន័យថាមនុស្សដែលគ្មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ត្រូវបានតែងតាំងឱ្យដឹកនាំក្រុមហ៊ុនទាំងនេះ។
អ្នកគ្រប់គ្រងដូចគ្នាមិនអាចទប់ទល់នឹងការជ្រលក់ម្រាមដៃរបស់ពួកគេនៅក្នុងពាងស្ករនោះទេ ហើយបញ្ចប់ដោយការញ៉ាំយឺតៗនៃរោងចក្រដល់កម្រិតដែលពួកគេមិនអាចដំណើរការបាន ឬប្រសិនបើពួកគេអាចដំណើរការបាន ធ្វើវាដោយចំណាយខ្ពស់ណាស់។ ចំណែកឯឧស្សាហកម្មស្ករសនៅកន្លែងផ្សេងទៀតគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកជំនួញដែលមើលថែឲ្យបានល្អគ្រាន់តែស៊ីផលប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីបង្កើនប្រាក់ចំណេញ រោងចក្រផលិតស្ករសនៅក្នុងប្រទេសផ្សេងទៀតដំណើរការក្នុងការចំណាយទាប និងប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ដែលបង្កើនការចំណាយជាអតិបរមា ខណៈពេលដែលកំពុងព្យាយាមរក្សាផលិតផលរបស់ពួកគេឱ្យមានតម្លៃសមរម្យតាមដែលអាចធ្វើទៅបានក្នុងការដេញថ្លៃដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងដៃគូប្រកួតប្រជែង។
នេះជាលទ្ធផលនៅទីបំផុតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលអ្នកអាចបញ្ចុះបញ្ចូលជនជាតិព័រទុយហ្គាល់ដែលនិយាយភាសាប្រេស៊ីលឱ្យលក់ស្ករឱ្យអ្នកជាភាសាអង់គ្លេសដែលមានបញ្ហាភាសាម្ដាយរបស់អ្នក។ បន្ទាប់មក អ្នកឡើងលើស្ករនៅលើកប៉ាល់ ដែលជាកន្លែងដែលវានឹងចំណាយពេល 6 ខែនៅក្នុងសមុទ្រខ្ពស់ និងមួយខែទៀតនៅក្នុងកំពង់ផែ Mombasa ដែលគ្មានប្រសិទ្ធភាព។ បន្ទាប់មកវាត្រូវបានផ្ទុកនៅលើឡានដឹកទំនិញទៅកាន់ទីក្រុងណៃរ៉ូប៊ី ដែលមានតម្លៃសមាមាត្រ។ នៅពេលទៅដល់ទីក្រុងណៃរ៉ូប៊ី ប្រជាជនកេនយ៉ានឹងនៅតែរកឃើញស្កររបស់អ្នកថោកជាងស្ករពីខ្សែក្រវ៉ាត់ស្កររបស់ប្រទេសកេនយ៉ា ដែលនៅឆ្ងាយពីទីក្រុងណៃរ៉ូប៊ីតែប៉ុន្មានម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលការពិតដ៏ជូរចត់នៃរឿងនេះបានភ្លឺមកលើយើង កសិករដែលគ្មានសំណាងរបស់យើងបានស្រែកយំ ហើយអ្នកនយោបាយរបស់យើងបានបញ្ចេញប្រតិកម្មយ៉ាងខ្លាំង។ ដោយអ្នករាល់គ្នាចង់បន្តការហូបចុក ដំណោះស្រាយ "ឈ្នះ-ឈ្នះ" ដែលធ្លាប់ស្គាល់ត្រូវបានរកឃើញ។ យើងនឹងបង្កើតច្បាប់ហាមឃាត់ ឬកំណត់ការនាំចូលស្ករស ដើម្បីការពារ "កសិកររបស់យើង" និងរោងចក្រដែលបង់ពន្ធ។ Genius មែនទេ? ខុស។ នៅប្រទេសកេនយ៉ា ច្បាប់គឺសម្រាប់ជនក្រីក្រ អ្នកមានចាត់ទុកច្បាប់គ្រាន់តែជាការផ្តល់យោបល់ដែលពួកគេអាចជ្រើសរើសដើម្បីរក្សា ឬមិនអើពើ។
ដោយសារថ្លៃដើមផលិតស្ករសរបស់ប្រទេសកេនយ៉ាមិនមានប្រសិទ្ធភាពកើនឡើង ភាពខុសគ្នានៃតម្លៃផលិតស្ករកេនយ៉ា និងស្ករដែលនាំចូលកើនឡើង។ ចាបដែលបើកឡានធំលាបពណ៌ងងឹត គិតថា ប្រសិនបើពួកគេអាចនាំចូលស្ករសចូលក្នុងទីផ្សារកេនយ៉ា ហើយលក់ក្នុងតម្លៃកេនយ៉ា នោះអ្នកអាចរកលុយបានលឿនជាងហោរាម្នាក់ទ្វេដង ដោយសន្យាថានឹងដើរតួជាអ្នកឈ្មួញកណ្តាលដែលគោរពព្រះ។
ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ Alshabaab គ្រប់មធ្យោបាយនៅក្នុងប្រទេសសូម៉ាលីបានគិតថាប្រសិនបើពួកគេអាចនាំចូលស្ករសហើយលក់វានៅក្នុងប្រទេសកេនយ៉ានោះពួកគេអាចផ្តល់មូលនិធិយ៉ាងងាយស្រួលក្នុងសង្គ្រាមរបស់ពួកគេលើជនជាតិកេនយ៉ា។ នៅប្រទេសកេនយ៉ា ពួកគេបានរកឃើញទីផ្សារដែលត្រៀមរួចជាស្រេចសម្រាប់ពាណិជ្ជករដែលស្វែងរកស្ករជាមធ្យោបាយដ៏លឿនដល់ទ្រព្យសម្បត្តិ។ ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាលដែលមានបំណងរក្សាការហាមឃាត់លើការនាំចូលស្ករសគឺមិនត្រូវបានគេមើលឃើញថានៅកន្លែងណាទេ។ ពួកគេបានជ្រកកោនពីប្រាក់ដែលកំពុងភ្លៀងមកលើពួកគេជាសំណូក។
យ៉ាងណាមិញ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ទះកំផ្លៀងអ្នកដោយសូកប៉ាន់ អ្នកផ្តល់ថ្ពាល់ម្ខាងទៀតដល់ពួកគេ… វាមិនបានឈប់នៅទីនេះទេ។ អ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងឱ្យដំណើរការរោងចក្រផលិតស្ករសរបស់យើង បានរកឃើញថា ប្រសិនបើពួកគេនាំចូលស្ករស ហើយវេចខ្ចប់វាឡើងវិញជាស្ករក្នុងស្រុក ពួកគេនឹងត្រូវដេកពេញមួយយប់ ដោយគ្រាន់តែរាប់លុយទាំងអស់ដែលចូលមក។ ដើម្បីឱ្យប្រជាជនកេនយ៉ាដែលអស់សង្ឃឹមត្រូវបានបង្ខំឱ្យបង់ប្រាក់ទ្វេដងនូវអ្វីដែលពួកគេគួរសម្រាប់ស្ករ។
កសិករក្រីក្រដែលត្រូវបានការពារដោយច្បាប់ ឥឡូវនេះត្រូវជំពាក់ប្រាក់រាប់ពាន់លានដោយរោងចក្រស្ករ។ ប្រជាជនកេនយ៉ានៅតែត្រូវបានស្នើសុំឱ្យចំណាយប្រាក់រាប់ពាន់លានដើម្បីធានាចេញពីរោងចក្រស្ករសទាំងនេះ នៅក្នុងការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់វដ្តនៃការដួលរលំដែលជៀសមិនរួចបន្ទាប់របស់ពួកគេ។ ជាងនេះទៅទៀត ប្រទេសកេនយ៉ា ដែលជាផ្នែកមួយនៃ COMESA មានកាតព្វកិច្ចអនុញ្ញាតឱ្យប្រទេសជិតខាងលក់ស្កររបស់ពួកគេនៅក្នុងប្រទេសកេនយ៉ា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រទេសកេនយ៉ាបានស្នើសុំជាអចិន្ត្រៃយ៍សម្រាប់ការពន្យាពេលកំណត់ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ក្រោមការដឹកនាំនៃការរៀបចំឧស្សាហកម្មស្ករសរបស់យើងឱ្យមានសណ្តាប់ធ្នាប់។
បុរសម្នាក់រកឃើញខ្លួនឯងនៅក្នុងបង្អែមទាំងទឹក និងអាហារជាប់គាំងជាមួយរបស់របរទាំងអស់។ ជាសំណាងល្អ បុរសនោះត្រូវបានរកឃើញដោយឧទ្ធម្ភាគចក្រ ដែលអាចជួយសង្គ្រោះគាត់បាន ប៉ុន្តែបុរសនោះត្រូវទុករបស់របររបស់គាត់នៅវាលខ្សាច់។ បុរសនោះប្រកែកថា គាត់មិនអាចទុករបស់គាត់បានទេ ព្រោះគាត់នឹងត្រូវទុកឱ្យក្រ។ ឧទ្ធម្ភាគចក្រចាកចេញ ហើយបុរសនោះក៏បាត់ទៅទៀតនៅវាលខ្សាច់។ ឧទ្ធម្ភាគចក្រមួយគ្រឿងទៀតមកដល់ ហើយមួយគ្រឿងទៀត ប៉ុន្តែបុរសនោះនៅតែមិនទាន់ហ៊ានបោះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនឡើយ។ បុរសនេះគឺកេនយ៉ា។
វាដល់ពេលដែលរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសកេនយ៉ាចាកចេញពីឧស្សាហកម្មស្ករទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនស្ករឯកជន ហើយអនុញ្ញាតឱ្យក្រុមហ៊ុន ឬបុគ្គលផ្សេងទៀតកាន់កាប់រោងចក្រស្ករសដែលបរាជ័យ។ ច្បាប់ការពារឧស្សាហកម្មស្ករសក៏គួរតែត្រូវបានលុបចោលផងដែរ រួមជាមួយនឹងច្បាប់ដែលកំណត់ពីរបៀប និងអ្នកណាអាចដំណើរការរោងចក្រស្ករស។ ច្បាប់នេះគ្រាន់តែជាញញួរដ៏ស្រទន់មួយដែលកំពុងព្យាយាមបញ្ឈប់ការលិចលង់នៃជាតិស្ករថោកពីគ្រប់ទិសទីក្រៅពីប្រទេសកេនយ៉ា។ អ្នកទទួលផលតែមួយគត់គឺអ្នកជំនួញដ៏ប៉ិនប្រសប់ និងមានអំណាច ដែលកំពុងទទួលទានជំនួសយើង។
ដូចជាប្រសិនបើយើងមិនបានរៀនមេរៀន ភាពរញ៉េរញ៉ៃដូចគ្នានេះត្រូវបានកំណត់ឱ្យកើតឡើងម្តងទៀតនៅក្នុងឧស្សាហកម្មពោត ដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងបង្កើតឧស្សាហកម្មកិនម្សៅដើម្បី "ការពារអ្នកប្រើប្រាស់"។ ការនាំចូលពោតក៏ត្រូវបានហាមឃាត់ផងដែរ ដើម្បី "ការពារកសិករ" ហើយក្រុមប្រឹក្សាភិបាលគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងផលិតផលជាតិដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលជាអ្នកទិញពោតដ៏សំខាន់ ឥឡូវនេះនឹងក្លាយជារោងម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ។ De ja vu អ្នកធ្លាប់លឺរឿងស្រដៀងគ្នាពីមុនហើយមែនទេ? ដូចដែលគេនិយាយ ប្រវត្តិសាស្ត្រត្រូវចងភ្ជាប់ឡើងវិញដោយខ្លួនឯង សម្រាប់អ្នកដែលមិនរៀនពីវា។